reið-skjóti

a, m., reið-skjótr, m., Bs. i. 743:—prop. a ‘vehicle,’ but only used of a horse, a riding-horse, Grág. i. 328, Gþl. 77, 117, N. G. L. i. 145, Eg. 246, 460, Fms. ii. 270, ix. 348, xi. 33, Ó. H. 15, 62, 170.

COMPDS: reiðskjótamaðr, reiðskjótaskipti.